ΤΙΠΟΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ

ΤΙΠΟΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ

 

Τίποτα σπουδαίο

τίποτα ικανό να ζωγραφίσει

τη μουντάδα του μεσημεριού

στα αδιάφανα νερά του μικρού λιμανιού

με μία ζωογόνα σπίθα

του ονείρου που χάθηκε μια νύχτα.

Τίποτα σπουδαίο

ο ουρανός μόνο που και που ανοίγει

αραιώνουν τα σύννεφα για λίγο

προτού ξανασμιχτούνε

μέχρι η εποχή που αλλάζει

τα οδηγήσει σ’ άλλα μέρη.

Αργά κυλούν τα δευτερόλεπτα του κόσμου

κι η καρδιά μου κοντεύει να σβήσει.

Χάθηκε η ελπίδα

έμεινε μόνη… η πίστη.

Η πίστη στο θαύμα οτι μια σπίθα αναστάσιμη

θα σχίσει την κατήφεια στα δύο

και θα οδηγήσει το ένα κομμάτι στον άπατο βυθό

και το άλλο καρφίτσα ανάμνησης

στ’ αστέρια.