Φεβρουάριος 2009

ΣΙΩΠΗ

Μέσ’ στη σιωπή

ακούω της ρίζας το τραγούδι

να σπάει της καρδιάς το φλούδι

κινόντας σε τρελό χορό

για τις νεραποθήκες της ερήμου.

Μέσ’ της σιωπής την καθαρή λαλιά

σιωπά ο νους ν’ αφουγκραστεί

το καρδιοχτύπι

αφού πλανηθεί

στης μνήμης το αχανές σκαλί

και μπερδευτεί

στου θορυβώδους κόσμου τη λύπη.

Μέσ’ τη σιωπή

ακούει ο νους τα βήματα

να σβήνουν ένα-ένα

ετοιμάζεται με φόρα ν’ ανεβεί

το επόμενο σκαλί

ξεφυσά και βγαίνει

το κύμα ακολουθεί

που άφησε πίσω του το Φως.

Δύσκολη η σιωπή

στον άλλο, όταν η ώρα το απαιτεί

στους άλλους, όταν να μιλούνε μόνο θέλουν

η όταν δεν έχω τι να πω.

Δύσκολη η σιωπή πριν κάτι αρχίσει …

δύσκολη του τέλους η σιωπή …

Το τέλος της σιωπής

η αρχή της σκέψης

η σκέψη

μίας νέας αρχής.